Koninklijke glamour

Vandaag is het Prinsjesdag. Geen prinsjes meer tegenwoordig maar een statige, prachtige koningin, een  deftige kroonprins en een elegante kroonprinses. Ik kan er niks aan doen, maar ik vind het mooi die Gouden Koets. Ik houd van de pracht en praal die door 's Gravenhage rijdt.

Heel even schijnt de zon en de koets lijkt nog mooier. De prachtige kleding van de koninklijke familie en een koningin die een vertrouwen uitstraalt dat ons heel even de beslommeringen van alledag doen vergeten. Ik werd er even heel blij van!

Houtduif terug

Vandaag is het 11 september en mijn houtduif is terug. De hele winter kwam hij of zij hier voedsel halen. Dat is nog een hele toer, omdat ik maar een kleine achtertuin heb. Met veel geklepper van de vleugels daalt ze (ik besluit dat het een vrouwtje is) van het schuurdak van de buren af op het trottoir achter mijn huis. Groot is een houtduif dan ineens.
Het blijft oppassen, want als een van de kinderen binnenkomt door de poort of als mijn kat plotseling tevoorschijn springt, moet er met veel vleugelgeklater opgestegen worden naar mijn dak of dat van de buren!

Boek in de zon in september

Een rustige zondagmiddag met een goed boek. Opkijkend van het boek zie ik de strakblauwe hemel, de heldergroene bladeren en mijn heerlijke parasol. Misschien de laatste keer dit jaar?

Vogel

Vrolijk
Mijn roodborstje
Kleur in sneeuw
Blijmoedig aan mijn voeten
Moed

Lammetjes en roodborstje

Deze schattige kleine lammetjes trekken zich niks aan van de sneeuw en kou. Ze liggen heerlijk de stralende zon!

Verderop word ik verrast door een vrolijk roodborstje die heel brutaal steeds dichter bij mij kwam. Ik durfde niet meer te bewegen.
In de sneeuw is het rode borstje zo stralend en vrolijk en die brutale blijde oogjes maken me heel erg blij!

Sneeuwwandeling

Zondagmorgen en ik besluit mijn wandelschoenen aan te doen en te gaan genieten van deze buitengewone zondag. Het is zonnig en ijskoud met sneeuw. Lekker naar de hei! Ik geniet al bij voorbaat.

Natuurlijk zijn er meer mensen op dit geweldige idee gekomen, maar het is nog rustig. Nog relatief vroeg ook als ik om kwart over 10 de auto heb geparkeerd. Koud, want de thermometer zegt dat het -7 graden is. Maar ik word zo gelukkig van de zon door de besneeuwde takken. Een mens kan hier alleen maar romantische gedachten vankrijgen. De zon is al best krachtig en verwarmd mijn gezicht. De wind is ijzig koud en maakt mijn behandschoende handen koud dus die steek ik in mijn jaszakken. Als ik over de heuvelrug stap en mijn blik verruimt zich tot de horizon, verwamt mijn hart. Ik kan niet anders dan even stilstaan en diep ademhalen. Dan hoor ik ganzen overvliegen. Zij zien niet de sneeuw maar voelen het voorjaar komen. Ik hoor het ook aan alle zangvogeltjes onderweg. Het is een vrolijk gekwetter en gefluit. De sneeuw knerpt onder mijn schoenen. Omdat het zo hard vriest, glinsteren de sneeuwkristallen allen langs mijn pad. Lyrisch loop ik een Elfje te overdenken dat mijn intense geluksgevoel kan verwoorden, maar helemaal lukt dat natuurlijk niet. Uiteindelijk ben ik tevreden.

Zondagmorgen

Stille sneeuw

Blauwe blijde ganzenvlucht

Voorjaarsbode onafgeremd door diepvrieskou

Winterepiloog

Ik denk dat dit Elfje mijn geluk vertelt. Maar beelden zeggen nog veel meer: