Zondagmorgen en ik besluit mijn wandelschoenen aan te doen en te gaan genieten van deze buitengewone zondag. Het is zonnig en ijskoud met sneeuw. Lekker naar de hei! Ik geniet al bij voorbaat.
Natuurlijk zijn er meer mensen op dit geweldige idee gekomen, maar het is nog rustig. Nog relatief vroeg ook als ik om kwart over 10 de auto heb geparkeerd. Koud, want de thermometer zegt dat het -7 graden is. Maar ik word zo gelukkig van de zon door de besneeuwde takken. Een mens kan hier alleen maar romantische gedachten vankrijgen. De zon is al best krachtig en verwarmd mijn gezicht. De wind is ijzig koud en maakt mijn behandschoende handen koud dus die steek ik in mijn jaszakken. Als ik over de heuvelrug stap en mijn blik verruimt zich tot de horizon, verwamt mijn hart. Ik kan niet anders dan even stilstaan en diep ademhalen. Dan hoor ik ganzen overvliegen. Zij zien niet de sneeuw maar voelen het voorjaar komen. Ik hoor het ook aan alle zangvogeltjes onderweg. Het is een vrolijk gekwetter en gefluit. De sneeuw knerpt onder mijn schoenen. Omdat het zo hard vriest, glinsteren de sneeuwkristallen allen langs mijn pad. Lyrisch loop ik een Elfje te overdenken dat mijn intense geluksgevoel kan verwoorden, maar helemaal lukt dat natuurlijk niet. Uiteindelijk ben ik tevreden.
Zondagmorgen
Stille sneeuw
Blauwe blijde ganzenvlucht
Voorjaarsbode onafgeremd door diepvrieskou
Winterepiloog
Ik denk dat dit Elfje mijn geluk vertelt. Maar beelden zeggen nog veel meer:
